ഐസ്സക്കിന്റെ നിയമങ്ങൾ നമ്മുടെ കണ്ണുകളിൽ സംഭവിപ്പിക്കുന്നത് / തുടർന്നത് ലംഘിക്കുന്നത്.

തൊട്ടടുത്ത് നിന്നാൽ

ആയിരം മരങ്ങളിൽ

അതിനാകും വിധം

ചില്ലകളിൽ നിന്ന്‌

അത്ര തന്നെ കെട്ടാവുന്ന

ഊഞ്ഞാലുകളിൽ നിന്ന്‌

ഒരേനേരം

വീഴുമെന്നസ്ഥൈര്യപ്പെടുന്നൊരു

ആക്കമാണന്നേരം,

നോട്ടങ്ങൾ കൊടപടർന്ന

കണ്ണുകളുടെ പൊന്തയിലൂടെ

ഓടിപ്പായിച്ചിലയായി മാറ്റി,

അതിനെ വകച്ചെന്നിൽ തന്നെ

കയറിയെന്നെ തന്നെ

ഒളിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോൾ,

നിരുദ്ധമായ കോമ്പുല്ലിൻ കുത്ത് പോലെ

അടിപ്പാവാടത്തണ്ടിലൊക്കെ

നീ തന്നെയല്ലോ

എന്നാഞ്ഞ് കുടഞ്ഞപ്പോഴേക്കും

ഭൂമിയെ പറ്റിക്കുന്നൊരു

ഗുരുത്വകെട്ടസ്വഭാവമായി

കണ്ണിലേയ്ക്ക് ചാടിക്കയറുന്നു,

ആകമാനം നീ.