ഒരു കാറ്റുമനക്കാതെ
ഓർമ്മകളെ
ശവം കണക്കെ
പൊതിഞ്ഞു
കൊണ്ടോവുന്ന
കെട്ടുവള്ളമേ,

വേദനിക്കുന്നവളുടെ
നിഴൽ ഒഴുക്കുന്ന ആകാശമേ,
നെടുനീളൻ നീല ടാർപ്പാളമേ..

കാണിച്ചു കൊടുക്കരുത്

ചന്ദ്രതാരാദികളഴിഞ്ഞു വീണ
എന്റെ മുടിക്കെട്ടിനെ.

ഖേദം പിടിച്ച
എന്റെ പുള്ളിക്കുയിലഴിച്ചു വിട്ട ശോകങ്ങളെ.

എന്റെ മരണമൊരു

ജലത്തിലും
ദഹിക്കാതെ
ഒരാകാശത്തിലും
മുങ്ങാതെ

ചിത്തഭ്രമം പിടിച്ച
കെട്ടുവള്ളമായി
വഴിപിഴച്ചലയട്ടെ..